Drapieżcy

Zachłysnęłam się pierwszą randką z Mastertonem. Szybko udałam się na drugą, która okazała się niewypałem. Więc kolejnej już nie będzie. To nie jest groza dla mnie. To nie jest groteska dla mnie. To nie jest nawet erotyk da mnie. Doceniam pomysłowość autora, doceniam, że potrafi wymyślać takie historie, ale o prastarych cywilizacjach i historiach o starożytnych budowlach to wolę czytać w książkach Dänikena a nie w horrorach. Kompletnie do mnie nie trafiła ta fabuła, mimo, że zapowiadała się ciekawie. Zbyt przerysowana, bohaterowie całkiem tacy nijacy, a każdy rozdział musiał koniecznie zawierać jakieś elementy erotyki. Zakończenie ciągnęło jak się flaki kolejno po sobie ginących ofiar złych mocy i wprost z ulgą przekręciłam ostatnią stronę książki.
Zdecydowanie stwierdzam, że nie jestem targetem dla książek Pana Mastertona.

Zachłysnęłam się pierwszą randką z Mastertonem. Szybko udałam się na drugą, która okazała się niewypałem. Więc kolejnej już nie będzie. To nie jest groza dla mnie. To nie jest groteska dla mnie. To nie jest nawet erotyk da mnie. Doceniam pomysłowość autora, doceniam, że potrafi wymyślać takie historie, ale o prastarych cywilizacjach i historiach o starożytnych budowlach to...

­ził się cho­le­rą, tru­pem padł.

Chło­piec więk­szy – gniaz­do mewy: urwa­ła się lina, ża­łob­ne śpie­wy.

Pudło z far­ba­mi – dziew­czyn­ka mała: po­li­za­ła pę­dzel, anioł­kiem się stała.

Dzie­ci pisz­czą wnie­bo­gło­sy: Jen­kin wszyst­kie pożre w nocy."



Jest to jedna z najlepszych powieści Mastertona, super, że wznowiona, z czadową okładką.

Jest tu wszystko to, co dobry podręcznikowy horror mieć powinien, a oprócz tego jest jeszcze klimat wyspy, stary dom, który tak naprawdę domem nie jest - wisienka na torcie.

Atmosfera, cała opowieść, która pomału rozpuszcza swe macki po wyobraźni, gęstniejące poczucie klaustrofobii robią dobrą robotę!

Tak się kiedyś pisało horrory, a tak się teraz horrory czta😱💀☠️

Ale tylko te rasowe, jak dawny Pan M.

Mega polecam!

­ził się cho­le­rą, tru­pem padł.

Chło­piec więk­szy – gniaz­do mewy: urwa­ła się lina, ża­łob­ne śpie­wy.

Pudło z far­ba­mi – dziew­czyn­ka mała: po­li­za­ła pę­dzel, anioł­kiem się stała.

Dzie­ci pisz­czą wnie­bo­gło­sy: Jen­kin wszyst­kie pożre w nocy."



Jest to jedna z najlepszych powieści Mastertona, super, że wznowiona, z czadową okładką.

Jest tu wszystko to, co...

Fortyfoot House przeszło sto lat temu pełniło funkcję sierocińca dla biednych dzieci z londyńskiego East Endu. Nie wiadomo co dokładnie wydarzyło się na wyspie Wight i dlaczego w ciągu dwóch tygodni zmarli wszyscy wychowankowie - ponad sześćdziesięcioro dzieci. Właśnie tam, na klifach z dala od zgiełku dnia codziennego ogarnia człowieka dziwne poczucie bezczasowości. Takie przynajmniej wrażenie mógł odczuć trzydziestoletni David Williams z siedmioletnim synem i rozbitym małżeństwem. Facet podejmuje się rożnych prac, by za wszelką cenę zarobić na utrzymanie siebie i synka. Przyjęcie zlecenia remontu wiktoriańskiego sierocińca podreperowałoby skromny budżet Davida. Problem w tym, że ten dom jest nawiedzony.
„Byłem przekonany, że to co widzę. Coś intensywnie ciemnego, małego i napiętego - nie poruszającego się, lecz czekającego na mój ruch. Sam wstydziłem się swojej pewności, logika bowiem podpowiadała mi, że w najgorszym wypadku mam do czynienia z dużym szczurem.”
Okoliczni mieszkańcy tak dobrze znają tego gryzonia, że nadali mu imię, ale unikają rozmów na ten temat i omijają temat posiadłość z daleka.
Moim zdaniem to jedna z lepszych jego książek brytyjskiego autora horrorów. Powieść powstała w latach 90-tych, kiedy autor był w swojej szczytowej formie i naprawdę przykładał się do pisanych opowieści. Mroczna tajemnica wiktoriańskiego sierocińca i tajemnicza piękność, której urokowi nie potrafi oprzeć się główny bohater. Portret psychologiczny Davida jest idealnie nakreślony i wraz z nim możemy poczuć, że otacza nas coś z czym sami poradzić sobie nie możemy. Jeśli będziemy sami na sam z tą opowieścią oczami wyobraźni ujrzymy postać młodego pana Billingsa spacerującego po ogrodach Fortyfoot House. Widziałem światła na niezamieszkałym strychu, dzieci w nocnych koszulach, a odziani na czarno ludzie zmieniają miejsca na stuletniej fotografii. Słyszałem hałasy, które można przypisać siłom nadprzyrodzonym. Zadziwia autor zgrabną fabułą, w której bohater szuka pomocy u księdza i policji. Jednak samemu przyjdzie mu stawić czoło niebezpieczeństwu i śmierci, która zbiera swoje żniwo.
Zgrabnie nawiązuje Masterton do jednej z najstarszych na świecie mitologii, której elementy możemy odnaleźć m.in. w Biblii. Sumeryjskie barwy czasu, Praistoty czekające na swoje wielkie Odrodzenie. Warto poświęcić tej powieści swój wolny czas i przekonać się, że Graham Masterton ma sporą dozę wyobraźni. Uwielbiam jego pióro, z którego czerpię swoistą przyjemność czytania.

Fortyfoot House przeszło sto lat temu pełniło funkcję sierocińca dla biednych dzieci z londyńskiego East Endu. Nie wiadomo co dokładnie wydarzyło się na wyspie Wight i dlaczego w ciągu dwóch tygodni zmarli wszyscy wychowankowie - ponad sześćdziesięcioro dzieci. Właśnie tam, na klifach z dala od zgiełku dnia codziennego ogarnia człowieka dziwne poczucie bezczasowości. Takie...

Ksiazka od początku wprawia w lęk I niepokój, niemniej zakończenie dobija jak bardzo jest nudne

Ksiazka od początku wprawia w lęk I niepokój, niemniej zakończenie dobija jak bardzo jest nudne

Jak do tej pory lubiłam bardzo Kinga , ale teraz dla odmiany chętniej będę sięgać po Mastertona .Swietnie mi się czytało do poduszki .Lubię takie klimaty -opuszczony sierociniec ,nawiedzone domy i zjawy .Niepokojąca atmosfera ,a do tego zderzenie różnych epok .Polecam 👍

Jak do tej pory lubiłam bardzo Kinga , ale teraz dla odmiany chętniej będę sięgać po Mastertona .Swietnie mi się czytało do poduszki .Lubię takie klimaty -opuszczony sierociniec ,nawiedzone domy i zjawy .Niepokojąca atmosfera ,a do tego zderzenie różnych epok .Polecam 👍

Właściwie to nawet nie wiem od czego zacząć. Słyszałam gdzieś, że najlepiej od początku.
Tylko gdzie jest początek a gdzie koniec tej historii to ciężko stwierdzić.
Graham ma dobre pióro i potrafi zaskoczyć zawiłą fabułą.
Jednak w tej pozycji przeszedł samego siebie, jeżeli chodzi o poziom pokrętności i przesadnej konieczności zawarcia sporej ilości obleśnych słów.
Akcja zaczyna się dość szybko jak to zwykle bywa u tego autora, co jest zdecydowanie na plus. Nie trzeba przynajmniej czekać niemal do końca, aż coś zacznie się dziać.
Dość typowa fabuła, kiedy to osoba, w tym przypadku mężczyzna z dzieckiem, wprowadzają się do tajemniczego nie zamieszkanego domu, który budzi grozę w okolicznym miasteczku.
Bohater zobowiązał się do wykonania gruntownego remontu owego domostwa.
Naturalnie podczas przebywania w posiadłości zaczynają dziać się tajemnicze paranormalne zjawiska. Z czasem wychodzi na jaw dramatyczna przeszłość tego miejsca a bohaterzy nieoczekiwanie wplątani są w koszmarną historię.
Pojawia się również wątek miłosny, który zdaje się być kluczowy dla bohaterów, gdyż podczas największego zagrożenia ze strony demonów, bohaterzy zamiast uciekać z zagrożonego miejsca, oddają się cielesnym przyjemnością.
Tak samo wygląda wątek ojca, który za wszelką cenę chce pozornie chronić swoje dziecko. Podczas, gdy na strychu grasuje bliżej nieokreślony "strach", ów ojciec zamiast noc spędzać z własnym dzieckiem, ponownie oddaje się miłosnym uniesieniom z nieznajomą.
Walka między dobrem a złem, próba ratowania niewinnych oraz romans w jednym.
Demoniczne moce, które próbują zawładnąć ziemią oraz wszystkimi jej mieszkańcami.
Podróże w czasie i przesycone brutalnością, ociekające krwią sceny.
Generalnie książka nie jest zła, ale nie jest też dobra.
Jak na możliwości Grahama, zdecydowanie spodziewałam się więcej, bardziej, ciekawiej.
Mam wrażenie, że książka jest bardziej próbą napisania czegoś kolejnego, żeby nie wypaść z obiegu. Pomysł ogólnie nie jest zły, tylko wykonanie trochę wymknęło się spod kontroli.
Oczywiście zachęcam do śledzenia całej twórczości autora, można znaleźć tam zdecydowanie ciekawsze pozycje.

Właściwie to nawet nie wiem od czego zacząć. Słyszałam gdzieś, że najlepiej od początku.
Tylko gdzie jest początek a gdzie koniec tej historii to ciężko stwierdzić.
Graham ma dobre pióro i potrafi zaskoczyć zawiłą fabułą.
Jednak w tej pozycji przeszedł samego siebie, jeżeli chodzi o poziom pokrętności i przesadnej konieczności zawarcia sporej ilości obleśnych słów.
Akcja...

Dobry horror navizujacy dość obszernie do Lovecraftt'a. Więcej gwiazdek by było ale w opisach seksu to autor momentami popłynął.

Dobry horror navizujacy dość obszernie do Lovecraftt'a. Więcej gwiazdek by było ale w opisach seksu to autor momentami popłynął.

2,5/10⭐️
Śmiem twierdzić, że Masterton nie jest dla mnie.
Nie wiem jakim cudem skończyłam książkę.
Pierwsza połowa w miarę ok a później to już autor odpływał na maksa. Niby jest logiczna całość, ale dla mnie meh. Strasznie wszystko się dłuży.
Lubieżnością autor nie grzeszy.
Są elementy horroru, ale mnie jakoś nie wystraszyły w ogóle. Bardziej dla mnie jest to erotyczny horror, o ile coś takiego w ogóle istnieje.

2,5/10⭐️
Śmiem twierdzić, że Masterton nie jest dla mnie.
Nie wiem jakim cudem skończyłam książkę.
Pierwsza połowa w miarę ok a później to już autor odpływał na maksa. Niby jest logiczna całość, ale dla mnie meh. Strasznie wszystko się dłuży.
Lubieżnością autor nie grzeszy.
Są elementy horroru, ale mnie jakoś nie wystraszyły w ogóle. Bardziej dla mnie jest to erotyczny...

To moje pierwsze spotkanie z autorem i chyba nie zabardzo wiem co napisac poniewaz wrozki czrownice... ale jezyk autora bardzo bogaty, i postacie swietnie wykreowane. Napeno posmakuje kolejnej powiesci.

To moje pierwsze spotkanie z autorem i chyba nie zabardzo wiem co napisac poniewaz wrozki czrownice... ale jezyk autora bardzo bogaty, i postacie swietnie wykreowane. Napeno posmakuje kolejnej powiesci.

Klasyczny Masterton, ale już z czasów, gdy niepotrzebnie rozwlekał ;)

Klasyczny Masterton, ale już z czasów, gdy niepotrzebnie rozwlekał ;)